ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ 

Οι κακοήθεις νεοπλασίες του ήπατος προέρχονται από τα ηπατοκύτταρα, το ενδοθήλιο των χοληφόρων ή τα μεσεγχυματικά στοιχεία του υποστρώματος του οργάνου. Σπανιότερα προέρχονται από το συνδυασμό των παραπάνω ή από άλλο κυτταρικό τύπο. Το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα είναι ο συχνότερος τύπος και συνιστά το 95% των πρωτοπαθών όγκων. Η συχνότητα του ποικίλει ανά τον κόσμο.

Στις Ασιατικές φυλές είναι συχνότερο από ότι στην Καυκάσια. Στους άντρες είναι 4-9 φορές συχνότερο από ότι στις γυναίκες στις υποομάδες των ασθενών υψηλού κινδύνου. Οι χρόνιες παθήσεις του ήπατος ανεξαρτήτως αιτιολογίας και κυρίως η κατάληξη τους σε κίρρωση παίζουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη πρωτοπαθούς νόσου. Αιτιολογική συσχέτιση υπάρχει και μεταξύ του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος και των ιών των ηπατίτιδων B και C. Σήμερα μάλιστα σε πολλές χώρες η χρόνια λοίμωξη από τους ιούς B και θεωρούνται οι κυριότερες αιτίες ανάπτυξης νεοπλασίας.

ΠΡΩΤΟΠΑΘΗ ΚΑΚΟΗΘΗ ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΑ ΗΠΑΤΟΣ

– Ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα
– Υπότυπος Ινοπεταλιώδες
– Χολαγγειοκαρκίνωμα
– Μεσεγχυματογενείς
– Αγγειοσάρκωμα
– Αιμαγγειοενδοθηλίωμα
– Εμβρυϊκό ραβδομυοσάρκωμα
– Αδιαφοροποίητο σάρκωμα
– Καρκινοειδές
– Τερατοκαρκίνωμα
– Πλακώδες καρκίνωμα

Άλλα
– Ινοσάρκωμα
– Κακόηθες Ινώδες Ιστιοκύττωμα
– Πρωτοπαθές Λέμφωμα
– Οικογενής Ερυθροφαγοκυτταρική Λεμφοϊστιοκύτωση

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΗΠΑΤΟΣ

Πολλοί παράγοντες έχουν κατά καιρούς ενοχοποιηθεί για την ανάπτυξη πρωτοπαθούς νεοπλασίας του ήπατος. Οι ίδιοι όμως αυτοί παράγοντες προκαλούν χρόνια ηπατική βλάβη που οδηγεί σε κίρρωση. Για το λόγο αυτό είναι δύσκολο να πούμε αν οι παράγοντες αυτοί έχουν άμεση καρκινογόνο δράση. Στο ίδιο άτομο είναι δυνατόν να αναγνωριστούν περισσότεροι του ενός παράγοντες που πιθανώς έχουν και συνεργική δράση.

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥ
• Ηπατίτιδα Β
• Ηπατίτιδα C
• Αλκοολική κίρρωση
• Αδένωμα
• Κίρρωση ανεξαρτήτως αιτιολογίας
• Αιμοσιδήρωση
• Αναβολικά στεροειδή
• Ανδρικό φύλο
• Πολυβινιλοχλωρίδιο

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΗΠΑΤΟΣ

Η κλινική εικόνα του ηπατικού καρκίνου παρουσιάζει ιδιαίτερη πολυμορφία γεγονός που καθυστερεί τη διάγνωση της νόσου. Υπάρχουν αρκετά συχνά περιπτώσεις που το νεόπλασμα διαδράμει μια λανθάνουσα και ασυμπτωματική πορεία. Στην περίπτωση της κίρρωσης είναι προφανές πως η νόσος διαγιγνώσκεται νωρίτερα και ευκολότερα.

Η ανάπτυξη πρωτοπαθούς ηπατικού νεοπλάσματος σε υγιές παρέγχυμα περιλαμβάνει τα εξής συμπτώματα:

– Άλγος στο δεξιό υποχόνδριο το οποίο μπορεί να αντανακλά στη σύστοιχη ωμοπλάτη. Οξύ κοιλιακό άλγος, αιμορραγικός ασκίτης, αιμοπεριτόναιο ή κυκλοφορική καταπληξία υποδηλώνουν ρήξη του όγκου.
– Ψηλαφητή μάζα
– Επιγαστρικό βάρος
– Δυσπεπτικές διαταραχές
– Γενικά συμπτώματα: ανορεξία, καταβολή, αδυναμία, απώλεια βάρους
– Ίκτερος εμφανίζεται σπάνια σε ηπατοκυτταρικό νεόπλασμα είναι δε συχνότερος στο χολαγγειοκαρκίνωμα
– Ηπατομεγαλία. Κατά την ψηλάφηση μάλιστα το ήπαρ εμφανίζεται σκληρό και οζώδες
– Ασκίτης εμφανίζεται στην περίπτωση προϋπάρχουσας πυλαίας υπέρτασης
– Πυρετός. Είναι εκδήλωση οξείας επιπλοκής. Μπορεί να είναι άτυπος επίμονος και υψηλός
– Παρανεοπλασματικά σύνδρομα: Σπάνια το νεόπλασμα εκδηλώνεται με συμπτώματα λόγω έκτοπης παραγωγής ουσιών, όπως υπογλυκαιμία, πολυερυθραιμία, υπερασβεστιαιμία, μεταναστευτική θρομβοφλεβίτιδα, αυτοάνοση αιμολυτική αναιμία, πορφυρία, νευρολογικές διαταραχές και σύνδρομο καρκινοειδούς.

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΗΠΑΤΟΣ

Η χειρουργική είναι η θεραπεία εκλογής για τον καρκίνο του ήπατος. Υπάρχει η λανθασμένη εντύπωση πως το ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα είναι ταχείας εξέλιξης και σχεδόν πάντοτε θανατηφόρο. Αντιθέτως όταν οι ηπατεκτομές επιτελούνται σε υγιές παρέγχυμα είναι συνήθως θεραπευτικές. Οι ενδείξεις χειρουργικής εκτομής είναι συγκεκριμένες και αφορούν μικρούς όγκους καλά αφοριζόμενους σε ένα ηπατικό λοβό.

Ωστόσο οι περισσότεροι καρκίνοι που αναπτύσσονται σε κιρρωτκό ήπαρ με ήδη επηρεασμένη ηπατική λειτουργία δεν έχουν καλή πρόγνωση. Νέες τεχνικές που αφορούν χημειοεμβολισμό των όγκων παρουσιάζουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Ο καρκίνος του ήπατος είναι ανθεκτικός στη χημειοθεραπεία. Τέλος η μεταμόσχευση του οργάνου αποτελεί μια λογική και αποδεκτή προοπτική σε επιλεγμένους ασθενείς στους οποίους η μερική ηπατεκτομή δεν είναι εφικτή.