Λεμφαγγειίτιδα
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΛΕΜΦΑΓΓΕΙΙΤΙΔΑ – ΓΕΝΙΚΗ ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ
Το λεμφικό σύστημα είναι προσάρτημα του φλεβικού σκέλους και ρόλος του είναι η άθροιση και η μεταφορά της λέμφου από τους ιστούς στα ιδιαίτερα αγγεία του συστήματος αυτού που καλούνται λεμφαγγεία. Τα λεμφαγγεία σχηματίζονται από τη συμβολή των λεμφοφόρων τριχοειδών και πορεύονται κατά μήκος των φλεβών. Κατά τη διαδρομή τους αυτή συμβάλουν με άλλα λεμφαγγεία σχηματίζοντας μεγαλύτερα στελέχη τα οποία τελικώς συνιστούν τον μείζονα και ελάσσονα θωρακικό πόρο. Από τους δυο αυτούς πόρους η λέμφος από όλο το σώμα χύνεται στις μεγάλες φλέβες στη βάση του τραχήλου.
Με τον όρο λεμφαγγειίτιδα αναφερόμαστε στην οξεία φλεγμονώδη διεργασία των υποδόριων λεμφικών διαύλων (λεμφαγγείων) η οποία προκαλείται από πληθώρα μικροοργανισμών. Πύλη εισόδου θεωρείται ένα επιφανειακό θλαστικό τραύμα, μια παρωνυχία ή ακόμη και μια μολυσμένη πομφόλυγα.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΙΤΙΑ
Η λεμφαγειίτιδα συνήθως οφείλεται σε στρεπτόκοκκους της ομάδας Α, ενίοτε όμως αιτιολογικός παράγοντας είναι ο Staphylococcus aureus. Σπανιότερα αίτια είναι λοιμώξεις μαλακών μορίων από άλλους μικροοργανισμούς όπως η Pasteurella multoccida, ή οι ερπητοϊοί και η φιλαρίαση η οποία είναι δυνατόν να οδηγήσει σε τεραστίων διαστάσεων διόγκωση των κάτω άκρων γνωστή και ως ελεφαντίαση.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ
Οι κλινικές εκδηλώσεις της λεμφαγγειίτιδας διακρίνονται σε :
• Συστηματικές. Περιλαμβάνουν γενικά συμπτώματα όπως πυρετό, κακουχία αδυναμία και ειδικά που αφορούν τον αιτιολογικό προσδιοριστή. Οι συστηματικές αυτές εκδηλώσεις μπορεί να εμφανιστούν είτε πριν την εκδήλωση της λοίμωξης είτε μετά την υποχώρηση της αρχικής βλάβης στο σημείο ενοφθαλμισμού.
• Τοπικές. Άλγος, ερυθρότητα, διόγκωση και ερυθρές γραμμώσεις που εκτείνονται από την τοπική βλάβη ως τους επιχώριους λεμφαδένες.
ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ
Η διάγνωση της λεμφαγγειίτιδας υποβοηθάται από την κλινική εικόνα και επιβεβαιώνεται με την καλλιέργεια του υπεύθυνου μικροοργανισμού από το σημείο της βλάβης.
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπευτική αντιμετώπιση έγκειται στην εκρίζωση του αιτίου με τη χρήση της κατάλληλης αντιμικροβιακής αγωγής. Για τον πυρετό και τα γενικά συμπτώματα χορηγούνται αντιπυρετικά κι αναλγητικά. Η ανάπτυξη μικροβιαιμίας προσδίδει στη νόσο σοβαρό χαρακτήρα.