χολολιθίαση, χολή, πάθηση

Χολολιθίαση

Η χολολιθίαση είναι μια κατάσταση κατά την οποία σχηματίζονται λίθοι στο όργανο της χολής. Αυτοί οι λίθοι μπορεί να προκαλέσουν πόνο, φλεγμονή και άλλα προβλήματα υγείας.

Πρόκειται για μία πολύ συχνή πάθηση καθώς πάσχει από αυτήν το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού.

20240219 150343 0000

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΛΙΘΩΝ ΣΤΗΝ ΧΟΛΗ

Τα συμπτώματα της χολολιθίασης μπορεί να ποικίλουν ανάλογα με τη σοβαρότητα και την παρουσία άλλων παραγόντων, αλλά συνήθως περιλαμβάνουν:

1. Πόνος στην πάνω δεξιά πλευρά της κοιλιάς.
2. Πόνος μετά από κατανάλωση τροφής, ειδικά μετά από λιπαρές τροφές ή αλκοόλ.
3. Αίσθημα πλήρους στομάχου.
4. Έντονη δυσκοιλιότητα, κυρίως μετά από γεύματα πλούσια σε λιπαρά.
5. Έντονη εφίδρωση.
6. Λευκή, κίτρινη ή καφέ απόχρωση στα ούρα.
7. Κοιλιακό φούσκωμα.

Αξίζει ωστόσο να σημειωθει ότι ορισμένοι ασθενείς μπορεί να μην εμφανίζουν συμπτώματα καθόλου, ενώ σε άλλους η χολολιθίαση μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας. Σε καθε περίπτωση με την πρώτη εμφάνιση συμπτωμάτων, θα πρέπει να αναζητηθεί ιατρική βοήθεια σε έναν ειδικό ιατρό.

ΑΙΤΙΑ ΕΜΦΑΝΙΣΗΣ ΧΟΛΟΛΙΘΙΑΣΗΣ

Η χολολιθίαση συνήθως οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, συμπεριλαμβανομένων:

1. Υπερβολική περιεκτικότητα σε χοληστερίνη:
Όταν η χολή περιέχει υψηλά επίπεδα χοληστερίνης, μπορεί να σχηματίζονται λίθοι λόγω της διαταραχής της ισορροπίας μεταξύ χοληστερίνης, χοληδόχου οξέος και χολίνης.

2. Υπερβολική περιεκτικότητα σε χοληδόχο οξύ: Η υψηλή συγκέντρωση χοληδόχου οξέος στη χολή μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη λίθων.

3. Δυσλειτουργία της χοληδόχου κύστης: Η μη σωστή λειτουργία της χοληδόχου ΚΎΣΤΗΣ μπορεί να οδηγήσει στην ανάπτυξη λίθων.

4. Γενετικοί παράγοντες:Οι γενετικοί παράγοντες μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο στην ευαισθησία του ατόμου στην ανάπτυξη χολολιθιάσεων.

5. Διατροφικοί παράγοντες:Υψηλή κατανάλωση λιπαρών τροφών ή φτωχή διατροφή σε φρούτα, λαχανικά και ίνες μπορεί επίσης να αυξήσει τον κίνδυνο εμφάνισης χολολιθιάσεων.

Οι παραπάνω παράγοντες μπορεί να συνδυαστούν ή να επηρεαστούν και από άλλους παράγοντες, όπως η ηλικία, το φύλο – καθώς οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν χολολιθιάσεις σε σχέση με τους άνδρες, η παχυσαρκία και η περίοδος εγκυμοσύνης.

 

20240219 150209 0000

ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΧΟΛΟΛΙΘΙΑΣΗΣ

Η διάγνωση της χολολιθίασης συνήθως γίνεται με συνδυασμό ιατρικών εξετάσεων. Οι κύριες μέθοδοι διάγνωσης πάντως περιλαμβάνουν:

1. Κλινική αξιολόγηση: Κατά την κλινική αξιολόγηση, ο ιατρός συζητά με τον ασθενή σχετικά με τα συμπτώματά του και το ιστορικό υγείας του.

2. Κλινική /φυσική εξέταση: Κατά τη φυσική εξέταση, ο ιατρός μπορεί να αναζητήσει τυχόν  πόνο στην πάνω δεξιά πλευρά της κοιλιάς.

3. Εξετάσεις αίματος : Οι εξετάσεις αίματος δίνουν πληροφορίες για την παρουσία φλεγμονής και χολολιθίασης.

4. Απεικονιστικες εξετάσεις : Σε αυτές πρωτίστως ανήκει ο υπέρηχος της κοιλιάς, ο οποίος είναι συνήθως η πρώτη επιλογή για τη διάγνωση των χολολιθιάσεων. Ο υπέρηχος μπορεί να ανιχνεύσει τους λίθους στη χολή και να εκτιμήσει τον βαθμό της επιπλοκής. (Σε κάποιες πιο σπάνιες περιπτώσεις μπορεί να ζητηθεί από τον θεράποντα ιατρό και αξονική τομογραφία)

ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΧΟΛΟΛΙΘΙΑΣΗΣ – ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΧΟΛΗΣ

Η θεραπεία της χολολιθίασης εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Οι κύριες μέθοδοι θεραπείας περιλαμβάνουν:

1. Παρακολούθηση ασθενούς: Σε περιπτώσεις χολολιθιάσεων που δεν προκαλούν συμπτώματα, ο ιατρός μπορεί να προτείνει παρακολούθηση και αναμονή χωρίς επέμβαση.

2. Αλλαγές στη διατροφή: Η μείωση της κατανάλωσης λιπαρών τροφών και η αύξηση της κατανάλωσης φρούτων, λαχανικών και ινών μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση των συμπτωμάτων.

3. Φαρμακευτική αγωγή: Ορισμένα φάρμακα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη διαχείριση των συμπτωμάτων, όπως αντιφλεγμονώδη για την ανακούφιση του πόνου ή φάρμακα για την ελάφρυνση των συμπτωμάτων δυσκοιλιότητας.

4. Επέμβαση αφαίρεσης χολής /Χολοκυστεκτομή : Αυτή είναι η χειρουργική αφαίρεση της χοληδόχου κύστης και μπορεί να προταθεί σε περιπτώσεις σοβαρών συμπτωμάτων ή επιπλοκών, όπως αυτές που προκαλούν φλεγμονή ή λοίμωξη.

Η επιλογή της θεραπείας εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και της γενικής κατάστασης/κλινικής εικόνας του ασθενούς.